Ceglana elewacja zabytkowego szpitala klinicznego. Wymurowana w końcu XIX w. z cegły pełnej o wymiarze: 25×12×6.5 cm., formowanej maszynowo, palonej węglem w piecu okresowym (bardzo duży melanż kolorystyczny). Na główkach niektórych cegieł widoczny jest numer: „205/1”, który jest prawdopodobnie oznaczeniem partii produkcyjnej. Stan zachowania cegły (za wyjątkiem kilku uszkodzonych mechanicznie) – idealny.
