Płytki enkaustyczne (płytki barwione) należały do jednych z najpopularniejszych okładzin podłogowych w końcu XIX i na początku XX w. Spełniały one dwie funkcje: były trwałe, dlatego układano je w przejściach, w holach, spocznikach, klatkach schodowych i innych narażonych na szczególne obciążenia ciągach komunikacyjnych. Były także bardzo dekoracyjne – czyli zaspokajały potrzeby estetyczne (nawet nieuświadomione) użytkowników tych przestrzeni, które zdobiły. Ten rodzaj płytek produkowany był z dwóch materiałów – z kamionki barwionej w masie oraz z cementu barwionego. Płytki kamionkowe ze względu na skomplikowany proces technologiczny były droższe ale odporniejsze na działanie sił niszczących od ich cementowych odpowiedników. Na zdjęciu płytki cementowe po niemalże 100. latach użytkowania.
