Stara piwnica wybudowana w 1805 r. zaadaptowana do przechowywania wina. Wykonano następujące prace:
– udrożniono odpływy i drenaże. W lewym dolnym rogu w oryginale wykonany był odpływ wody gruntowej, który uległ zamuleniu (po 1945 r. nowi właściciele obiektu trzymali w tej piwniczce kartofle a później, kiedy ziemia całkowicie zatkała odpływ – węgiel).
– zdemontowano oryginalną posadzkę ułożoną z kamienia polnego i obniżono podłogę o ok. 30 cm. Dodatkowo wykopano kanały w których umieszczono rury drenarskie odprowadzone do zainstalowanej w lewym dolnym narożniku studzienki. W studzience umieszczono automatyczną pompę zanurzeniową, która odprowadza wodę na zewnątrz przez odpływ.
– na posadzkę wysypano żwir drenarski wyrównując poziom do oryginalnego oraz ułożono cegły o dużej porowatości i podwyższonej nasiąkliwości, by zachować prawidłową cyrkulację wilgoci i uniknąć wnikania jej w ściany.
– ściany w części przyziemnej uległy zniszczeniu na skutek działania mrozu i wody. W piwnicy na skutek zatkania odpływu zbierała się woda, która bezpośrednio wnikała w ściany w części przyziemia. Na zdjęciu „przed” w części okiennej widać dziurę pozostałą po wypadnięciu oryginalnych cegieł. Wszystkie uszkodzone cegły zostały wykute a w ich miejsce wmurowano kamienie polne. Do prac murarskich użyto czystej zaprawy wapiennej sporządzonej na miejscu na bazie wapna hydratyzowanego, piasku i wody.
– dodatkowo ściany oczyszczono (wypiaskowano – ciśnienie robocze nie większe niż 2 bary). Miejsca, w których wapno w tynku uległo pełnej karbonizacji – stwardniało do tego stopnia, że usunięcie resztek wiązałoby się z koniecznością usunięcia oryginalnych cegieł pozostawiono nieoczyszczone aby zachować historyczny charakter obiektu.
– po prawej stronie wymurowano regały na wino. Jako budulca użyto małej cegły w formacie 18×9×5 cm. Cegła także o podwyższonej nasiąkliwości (ok. 17%) i dużej porowatości.
