Wyprodukowane na zamówienie do renowacji historycznej posadzki w zabytkowej oberży (XVII w.) płytki ceramiczne w formie sześciokąta. Masa ceramiczna, z której zostały wyprodukowane płytki to czysta, przerobiona i sezonowana glina – z takiej samej gliny produkuje się cegłę w „klasie 20”. Dobór masy ceramicznej oraz odpowiedniej temperatury wypału w produkcji replik płytek do renowacji zabytkowych podłóg ma bardzo duże znaczenie. Płytki muszą posiadać zbliżoną do oryginałów twardość oraz nasiąkliwość. Wykorzystanie wypalanych w wysokich temperaturach twardych płytek z klinkieru czy kamionki w tym obiekcie mogłoby doprowadzić do zniszczenia ścian. Posadzka dyfuzyjnie zamknięta uniemożliwiłaby swobodne odparowanie wilgoci przez jej powierzchnię i „wchodziłaby” ona w ścianę powodując erozję murów w przyziemiu.
