Odpowiednia proporcja mieszanki tynku glinianego zapobiegnie powstawaniu rys i pęknięć spowodowanych skurczem materiału podczas wysychania. Surowa glina w zależności od składu dzieli się generalnie na dwa typy: tłustą i chudą. Glina chuda, to glina o dużej zawartości lessów. Jest ona mało plastyczna i raczej nie stosuje się jej do wykonywania mieszanek tynkarskich. Glina tłusta, to glina składająca się w głównej mierze z iłów. Ten rodzaj gliny jest bardzo plastyczny (zachowuje się jak plastelina) i jako taki stanowi podstawowy składnik tynków glinianych. Odpowiednio przygotowana mieszanka tynku glinianego powinna składać się z 20-25% gliny tłustej oraz piasku. Dawniej do tynków glinianych dodawano sieczki słomianej (nie wolno dodawać trocin drewnianych, ponieważ drewno wchłaniając wilgoć będzie pęczniało). Słoma działała jako spoiwo – rodzaj zbrojenia – zapobiegającego powstawaniu mikropęknięć na powierzchni tynku. Na tynk glinianych, do których dodana została sieczka słomiana w trakcie wysychania pojawi się nalot, rodzaj pleśni. Aby tego uniknąć zamiast słomy należy zastosować rozdrobnione włókna szklane.
