Budynek gospodarczy z połowy XIX w. – detal elewacji. Ściany wykonane w technologii ryglowej z belek łączonych czopami, które stanowią szkielet nośny konstrukcji. Jako wypełnienia użyto łupanych listewek (zwykle stosowano do tego drewno kasztanowców), w między które upychano glinę zmieszaną z sieczką słomianą. W ten sposób powstały ściany, które następnie pokryto tynkiem wapiennym. W chwili obecnej budynek niszczeje. Z części ścian odpadła chroniąca glinę przed rozmoczeniem warstwa tynku.
