W miejscach, w których znika dzieło człowieka zaczyna się natura – rozkwita w całej krasie, mieniąc się najróżniejszymi kolorami.
Nie miejmy złudzeń, nasze domy bez nas nie mają najmniejszych szans w kontakcie z przyrodą. Tak jak my potrzebujemy dachu nad głową, tak dach potrzebuje nas, naszej troski. Dom bez człowieka jest równie bezdomny i skazany na znikanie jak człowiek bez domu.
Na zdjęciu ruina 19.wiecznej fabryki. Fragment jednego z bloków, który nie doczekał się ponownego zagospodarowania.
