Typowa dla neogotyku elewacja wymurowana z tzw. cegły „ćwiartki”. Okładziny tego typu charakteryzowały się bardzo dobrą odpornością na działanie sił niszczących – w szczególności mrozu. „Ćwiartki” charakteryzowały się bardzo niską nasiąkliwością i dobrym zagęszczeniem czerepu na prasie próżniowej. Zwrócić uwagę należy także na bardzo cienkie spoiny (mniejsze niż 5 mm), które zastosowano w murze – dzięki temu zmniejszono powierzchnię potencjalnie najsłabszego miejsca w murze, który jako pierwsze ulegałoby korozji atmosferycznej. Elewacje neogotyckie z klinkieru cechowała także bogata estetyka. I w tym przypadku widoczne mamy cegiełki glazurowane w różnych kolorach, z których ułożono ozdobny cokół oraz gzyms. Niestety mimo trwałości materiału, z którego została wykonana okładzina budowli obiekt znajduje się w fatalnym stanie. Od czasu, kiedy to uległ spaleniu popadał stopniowo w ruinę. Dzisiaj znajduje się w stanie do rozbiórki.
