Ruina stodoły przed rozpoczęciem prac rozbiórkowych. O dawnej świetności tego budynku świadczą perfekcyjnie wymierzone i wymurowane narożniki z cegły, doskonale zlicowane w ścianie kamienie łupane oraz to, w jaki sposób zostały ułożone. Sposób w jaki układano tak duże i ciężkie kamienie bez użycia współcześnie dostępnego specjalistycznego sprzętu jest tajemnicą. Można się tylko domyślać, że używano drewnianych dźwigni, siły koni, podnośników blokowych. Murarze, którzy w ten sposób murowali odeszli zabierając ze sobą do grobu sekret wznoszenia ścian z łupanych kamieni murowanych na zaprawie glinianej. Jednym z nim był G.H. , który w 1842 wymurował stodołę, której resztki wkrótce zostaną rozebrane. Swoją sygnaturę wyrył w kamieniu, w lewym dolnym narożniku tuż nad ceglaną opaską cokołową.
