Charakterystyczne dla przełomu 19 i 20 w. płytki elewacyjne glazurowane w kolorze zielonym w odcieniach. Płytki są wykonane z białej masy ceramicznej, glazurowane szkliwem butelkowym. Glazury wypalane na białych masach ze względu na atrakcyjną kolorystykę oraz wysoka jakość a także mniejsze koszty były bardzo popularne jako okładziny wiaduktów, dworców, tuneli oraz cokołów w elewacjach z przełomu wieku. Ceramika glazurowana dobrze wypalona (chodzi o dobry dobór skurczu masy i szkliwa w trakcie wypału) jest bardzo odporna na działanie wody, mrozu oraz większości środków chemicznych.
